Trans Talk 01 - Εισαγωγη

Πρωτοδημοσιευθηκε στο περιοδικο Antivirus #69

Hello! Με λένε Harry Saxon και μπορεί να με γνωρίζετε από την στήλη μου στο online Antivirus «Ο αυτοδημιούργητος κύριος Σάξον”, όπου γραφώ για την φυλομετάβασή μου από το 2014. Μπορεί όμως και να μην με γνωρίζετε, οπότε θα κάνω μια μικρή εισαγωγή στο άτομό μου μαζί με το σχολιασμό για το πρώτο αυτό άρθρο της στήλης, γιατί είναι σχετική, και εν πάση περιπτώσει, δεν με έχετε γνωρίσει, οπότε είναι καλή ευκαιρία να δείτε τι φρούτο είμαι.

Γεννήθηκα στον ηλιόλουστο Πειραιά κάπου στην αρχή των 80ς, προς μεγάλη μου απογοήτευση. ΑΛΦΑ, γιατί την ώρα που ο γιατρός μου έδινε την ξυλιά στο μωρουδίσιο πισινό μου για να αρχίσω να κλαίω, ταυτόχρονα ανακοίνωσε πως ήμουν κοριτσάκι, και ΒΗΤΑ, θα προτιμούσα να είχα γεννηθεί κάπου αλλού – στο Μάντσεστερ, λόγου χάρη, ή έστω κάπου αλλού που δεν έχει ήλιο. Για να το κάνω πιο λιανά, είμαι τρανς άνδρας. Γεννήθηκα με θηλυκό σώμα και με μεγάλωσαν ως γυναίκα. Επίσης μισώ τον ήλιο και την ζέστη. Τι να κάνουμε, έτσι γεννήθηκα (είδατε τι έξυπνο έκανα, αυτή η φράση κολλάει και στις 2 περιπτώσεις).

Λοιπόν, επειδή η κοινωνία είναι άδικη, μου πήρε πολύ καιρό να βγω από την ντουλάπα. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι, μια με κάτι καταθλίψεις, μια με άλλα προβλήματα, έφτασα να κάνω δημόσιο coming out στα 29 μου. Υπερπαραγωγή, το πόσταρα στο Facebook και το έμαθαν και οι πέτρες - όλοι εκτός από τους γονείς μου. Γενικά, η ζωή μου δεν ήταν η καλύτερη τότε και λόγω κρίσης κάποια στιγμή σταμάτησα να βγάζω λεφτά εντελώς και να βρισκω δουλειές (είμαι σκιτσογράφος), η κατάθλιψη χτύπησε κόκκινο, δεν μπορούσα άλλο να ζω στην Ελλάδα που όλοι με έβλεπαν και μου φέρονταν ως γυναίκα, οπότε αποφάσισα να φύγω. Είχα μια φίλη στην Αγγλία που μου είπε να πάω να μείνω μαζί της. Άλλη υπερπαραγωγή από κει, πούλησα ό,τι μπορούσα, χάρισα ό,τι μου έμεινε, μάζεψα και κανόνισα τα της μετακίνησης, ενώ ταυτόχρονα άρχισα να γράφω ένα πολύ μεγάλο γράμμα στους γονείς μου να τους εξηγήσω τι τρέχει με μένα. Μου πήρε κάτι μήνες να το γράψω και κανόνισα να το παραλάβουν μερικές μέρες αφού θα είχα μεταναστεύσει. Όπως και έγινε, εγώ μόλις είχα μετακομίσει κάπου στον Αγγλικό Βορρά, οι δικοί μου έλαβαν ένα χαρτομάνι 14 σελίδων και, παρόλο που νόμιζα ότι δεν θα μου ξαναμιλούσαν ποτέ, κάναμε κάτι ξεγυρισμένες συζητήσεις διεθνών κλήσεων και κάπως τα βρήκαμε.

Δεν ξέρω τι θα έκαναν άλλοι, αλλά εγώ το πρώτο πράγμα που έκανα όταν πάτησα το πόδι μου σε αγγλικό έδαφος ήταν να αλλάξω το όνομά μου. Excuse me, τι πάει να πει «γιατί;»;. Γιατί στην Ελλάδα έτσι όπως είναι – ακόμη – τα πράγματα, εάν είσαι τρανς είσαι κολλημένος με το βαφτιστικό σου όνομα μέχρι να κάνεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα που απαιτούν πολύ χρόνο, χρήμα και αδιακρισίες. Οπότε το άλλαξα το ρημάδι, μου πήρε μια βδομάδα μόνο. Και εγένετο Harry Saxon. And it felt good. Για να μην τα πολυλογώ, μένω εδώ και 3,5 χρόνια στην Αγγλία τώρα, παίρνω τεστοστερόνη εδώ και 1 χρόνο και 9 μήνες και έκανα εγχείρηση μαστεκτομής τον περασμένο Νοέμβρη. Τώρα είμαι όπως πάνω κάτω θέλω να είμαι, έχω γένια που περίμενα εδώ και δεκαετίες να βγάλω, η φωνή μου είναι πιο βαθιά, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα.

Αυτό που δεν είναι ωραίο είναι ότι τα χαρτιά μου είναι Ελληνικά και έχουν πάνω το βαφτιστικό μου. Με την αλλαγή ονόματος που έκανα, το όνομά μου στην τράπεζα, στο γιατρό κτλ, είναι το ανδρικό, το Δικό Μου όνομα. Όταν το κάνεις όμως αυτό, ουσιαστικά λες στο κράτος ότι δεν θα ξαναχρησιμοποιήσεις το βαφτιστικό σου όνομα. Και αυτό είναι λίγό παράδοξο, γιατί, εάν ήθελα να πάω στην Ελλάδα, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω το βαφτιστικό μου, technically παραβαίνοντας τον νόμο εδώ στην Αγγλία. Και επίσης το να έχεις γένια και θηλυκό όνομα στην ταυτότητα και το διαβατήριό σου είναι εφιάλτης και ΔΕΝ θέλω να πάω καν στο αεροδρόμιο.

Το σκέφτομαι πολύ τον τελευταίο καιρό, δεν μπορώ άλλο αυτή την χαζομάρα. Και έχεις τους Άγγλους να λένε «Τι τρέχει, luv, δεν έχεις Αγγλικό διαβατήριο;» (ναι, θα το κόψω από το δέντρο, μισό) και τους Έλληνες να νομίζουν ότι έχεις αγγλική υπηκοότητα (από πού; Κάνα αυγουλάκι Kinder;) Και μέσα σε όλα έχεις τώρα και το Μπρέξιτ να σου πρήζει τα συκώτια. Αλλά αυτά έχει η ζωή, ε;