Trans Talk 09 - Trans Air

 

Πρωτοδημοσιευθηκε στο περιοδικο Antivirus #79

Σε λίγους μήνες, το Μάιο, πρόκειται να ταξιδέψω με αεροπλάνο. Θα μου πείτε «Σιγά, εγώ το κάνω συνεχώς». Έχω να πάρω αεροπλάνο εδώ και πέντε χρόνια. Τελευταία φορά που πήρα αεροπλάνο, έφυγα από την χώρα και δεν ξαναγύρισα, ούτε έχω πάει κάπου αλλού από τότε. Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά το να ταξιδέψω με φοβίζει. Όχι επειδή φοβάμαι τα ύψη – τρεις φορές έχω πάρει αεροπλάνο στη ζωή μου όλες κι όλες, μια χαρά ήμουν και τις τρεις – αλλά λόγω του μικρού «θέματος» που έχω (η μάνα μου το λέει «η κατάστασή σου», λες και είμαι έγκυος ή έχω φυματίωση), επειδή είμαι τρανς.

Και γι’ αυτό το λόγω θα ταξιδέψω, γιατί έχω δικαστήριο, να ζητήσω – πολύ ευγενικά – να με αφήσουν να αλλάξω το ρημάδι το βαφτιστικό μου όνομα που είναι στην ταυτότητα και το (ληγμένο τώρα) διαβατήριό μου. Το να έχεις αλλάξει όνομα σε άλλη χώρα, αλλά να σέρνεις ακόμα το βαφτιστικό σου λόγω ιδιαιτερότητας των νόμων της χώρας προέλευσής σου είναι απαίσιο. Δεν ξέρω πώς είναι για αλλά άτομα, αλλά εάν είσαι τρανς, ουσιαστικά είναι σαν να φωνάζεις συνέχεια ότι είσαι τρανς κάθε φορά που πρέπει να δείξεις κάπου τα χαρτιά σου. Ναι μεν, εγώ είμαι τρανς και το λέω, αλλιώς δεν θα έγραφα αυτά που διαβάζετε εδώ, αλλά δεν είναι καλή εμπειρία το να σε τσεκάρουν σεκιουριτάδες/αστυνομικοί και να σκέφτονται «Δηλαδή εσύ γεννήθηκες γυναίκα ή γεννήθηκες άνδρας κι έχεις πουλί» ή ό,τι άλλη ανοησία λόγω αμάθειας μπορεί σκέφτονται. Επίσης έχει τύχει να με ρωτήσουν τέτοια πράγματα σε καταστάσεις που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αρμοστό - όχι ότι είναι ποτέ. Είναι ένας από τους λόγους που έφυγα, δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάστασή.

Όλα μου τα χαρτιά είναι στο Αγγλικό μου όνομα, αλλά το διαβατήριό μου που έληξε το Δεκέμβρη και η ταυτότητα είναι στο Ελληνικό. Για να ταξιδέψω χρειάζομαι την ταυτότητα που γράφει πάνω δεσποινίς Χ. Εάν πάει ο κύριος Σάξον και αγοράσει εισιτήρια με την κάρτα του, τα εισιτήρια θα γράφουν πάνω κύριος Σάξον, σωστά; Επίσης, κανονικά, όταν αλλάζεις όνομα στην Αγγλία υπόσχεσαι ότι δεν θα χρησιμοποιήσεις ξανά το παλιό, όχι ότι θα ήθελα να το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ στη ζωή μου…. Δεν ξέρω τι θα κάνω, θα συμβουλευτώ τον δικηγόρο μου, μου είπε ότι θα μου γράψει ένα χαρτί που να εξηγεί. Και, πες, ότι οι Άγγλοι είναι πιο εξοικειωμένοι με τρανς άτομα (τρανς άνδρες συγκεκριμένα, γιατί, ως γνωστόν, στην Ελλάδα δεν υπάρχουμε) οπότε δεν θα έχω κάποιο πρόβλημα στο αεροδρόμιο του Μάντσεστερ. Στο Ελ. Βενιζέλος, όμως; Μουσάτος κοντός κύριος με γκρίζα μαλλιά και ταυτότητα που μοιάζει με τη Νάνα Μούσχουρη. Δεν με πειράζει τόσο πολύ (με πειράζει πολύ, αλλά ΕΣΤΩ) το «Οχοχο, με συγχωρείτε αλλά δεν είχα ιδέα ότι αλλάξατε φύλο, οχοχο», αυτό που με ενοχλεί είναι έστω και η παραμικρή υπόνοια ότι έχω πλαστή ταυτότητα ή οτιδήποτε άλλο.

Είναι απαίσιο όλο αυτό, προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι αυτά αλλά είναι πάντα στο background στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πάντα τα χειρότερα και είναι εξουθενωτικό. Όπως ήταν τα πράγματα παλιότερα μπορούσες να αφήσεις το δικηγόρο σου να πάει στο δικαστήριο για σένα, τώρα με το νέο νόμο πρέπει να είσαι κι εσύ εκεί. Μου πήρε σχεδόν 2 χρόνια να το κανονίσω όλο αυτό, να μαζέψω τα χρήματα, τα χαρτιά, μετα κι αλλά χρήματα. Νιώθω πολύ πολύ κουρασμένος και όλο αυτό είναι μια τυπική διαδικασία για την οποία κανένα τρανς άτομο δεν θα έπρεπε να αναγκάζεται να πάει στο δικαστήριο. Αλλά, ναι, δεν είμαστε όλα ίδια.

Και ένα πιο «αστείο» άγχος που έχω: επειδή φοράω προσθετικό, αναρωτιέμαι εάν θα με ψαχουλέψουν και εάν φαίνεται στα σκάννερς η σιλικόνη, σε φάση «Τι έχεις στο βρακί σου;! Βγάλτο έξω. «Εεε… Καλύτερα όχι.» Μακάρι να ήταν το μόνο άγχος μου.