Trans Talk 21 - Μια απαράδεκτη διαφημιστική καμπάνια και μια συγνώμη που ποτέ δεν ήρθε, σχετικα με τρανσφοβικη καμπανια της εταιριας καλσον Ider

Πρωτοδημοσιευθηκε στο περιοδικο Antivirus #91

Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, η εταιρία καλσόν και εσωρούχων Ider ξεκίνησε μια νέα διαφημιστική καμπάνια που είχε όνομα Ιderistas / Θέλω Να Γίνω Πόδι και είχε δικό της site. Στο site έγραφε: «οι IDERistas είναι το κίνημα που στόχο έχει να στηρίξει το αναμφισβήτητο δικαίωμα της επιλογής, όσο ακραία κι αν είναι αυτή. Να στηρίξει το δικαίωμα μου να γίνω το άκρο που θέλω: Να γίνω πόδι! Και σ' αυτό σε θέλω μαζί μου. Σου ζητώ λοιπόν να βάλεις κι εσύ ένα χέρι για να γίνω πόδι κάνοντας share τα συνθήματα του αγώνα μου.» Κάτω από αυτό το κείμενο υπήρχε ένα βίντεο που ανέβηκε και στο Youtube και στο Facebook.

Στο βίντεο πρωταγωνιστεί ένα χέρι το οποίο φοράει καλσόν και ξαπλώνει σε ντιβάνι και διηγείται πως «από τότε που γεννήθηκε ένιωθε διαφορετική» . Βλέπουμε ένα στιγμιότυπο από το παρελθόν που το χέρι στέκεται μπροστά σε έναν καθρέφτη και φοράει ένα καλτσάκι και εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ένα άλλο χέρι, το οποίο είναι η μητέρα της, της βγάζει με το ζόρι το καλτσάκι και φωνάζει «θέλεις να πάθω νευρικό κλονισμό;!» ενώ το χέρι - πρωταγωνίστρια φωνάζει στο χέρι - μαμά να φύγει από το δωμάτιό της. Στη συνέχεια το χέρι λέει ότι προσπάθησε να αλλάξει αλλά δεν γινόταν τίποτα, και ότι όλα αλλάξαν όταν φόρεσε καλσόν Ider, γιατί αυτό την έκανε να καταλάβει ποια ήταν και τι ήθελε: ήθελε να γίνει πόδι, να κάνει όσα πράγματα κάνουν τα πόδια και να ζει «σαν κανονικό πόδι». Το χέρι μας ζητάει να μπούμε στο site και να στηρίξουμε τον αγώνα του να γίνει πόδι.

Κάτω από το βίντεο είχε διάφορες εικόνες για να τις μοιραστεί ο κόσμος με τους φίλους τους. Οι εικόνες είχαν συνθήματα βασισμένα σε κοινωνικά κινήματα και μηνύματα, όπως «Legalize it”, «Ποδέμος!», «No pasaran!”, «Καμιά ανοχή, τα γάντια φυλακή», «Η αγάπη δεν έχει άκρα» και «Αλληλεγγύη στα κάτω άκρα». Εκτός από αυτό το συνονθύλευμα συνθημάτων, το κειμενάκι της αρχής και το βιντεάκι δεν υπήρχε κάτι άλλο στη σελίδα, ούτε καν κάποια περαιτέρω εξήγηση σχετικά με την περίεργη καμπάνια.

Προφανώς ως έμπνευση χρησιμοποιήθηκε η εμπειρία ενός τρανς ατόμου. Γίνεται χρήση λάθος γλώσσας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν εκπλήσσει, διότι είναι κάτι που χρησιμοποιείται συχνά από παλιά για να περιγράψει την τρανς κατάσταση, «θέλω να γίνω γυναίκα/άνδρας», ευτελίζοντας μια πραγματικά πολύ πιο περίπλοκη κατάσταση και υπονοώντας ότι τα τρανς άτομα ΔΕΝ είναι το φύλο το οποίο λένε ότι είναι. Άλλη μια ενδιαφέρουσα χρήση της γλώσσας, που και αυτή δεν εκπλήσσει, είναι το «σαν κανονικός». Συνεπάγεται ότι τα τρανς άτομα δεν είναι κανονικά. Η αναγωγή μιας τόσο περίπλοκης και οδυνηρής - για τα περισσότερα άτομα τα οποία αφορά – εμπειρίας σε μέσο προώθησης καλσόν είναι κάτι που θα έπρεπε να προβληματίζει.
Τα ποστς της εταιρίας στο Youtube και στο Facebook γέμισαν κυρίως με αρνητικά σχόλια, με μερικούς χρήστες να σχολιάζουν τι εμπνευσμένο ήταν και μπράβο. Η εταιρία δεν σχολίασε ποτέ και συνέχισε την καμπάνια, ποστάροντας χέρια που φορούσαν καλσόν για σχεδόν ένα μήνα. Στις 30 Δεκεμβρίου με ένα ποστ στο Facebook έκλεισε την καμπάνια γράφοντας μεταξύ άλλων: «οφείλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι η συγκεκριμένη διαφημιστική καμπάνια δημιουργήθηκε με πολλή αγάπη, σκέψη και προσοχή ακριβώς για να μην υπάρξει καμία υπόνοια προσβολής και ουδεμία σχέση έχει με το ρατσιστικό, ομοφοβικό και σεξιστικό περιεχόμενο που της αποδόθηκε. Αντιθέτως, τολμά να προβάλλει την διαφορετικότητα, την ελευθερία της έκφρασης και της επιλογής και μάλιστα, να ζητήσει τη στήριξη του κόσμου στον αγώνα αυτό.»
Αγαπητή Ider, με όλο το σεβασμό, το να χρησιμοποιήσετε μια εμπειρία που συγκεκριμένα στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη, δεν είναι αστείο. Κάνατε πλάκα με μια μειονότητα που έχει περάσει και περνάει ακόμα δύσκολα και δεν θα έπρεπε ποτέ κάτι τέτοιο να χρησιμοποιηθεί για να πουλήσει καλσόν ή οτιδήποτε. Οι εμπειρίες μας δεν είναι αστεία, ούτε τρικ για μάρκετινγκ. Εγώ, σαν τρανς άτομο δεν ένιωσα καμία αγάπη και προβολή διαφορετικότητας και η μόνη ελευθερία επιλογής σε όλο αυτό το… πράγμα, ήταν η ελευθερία επιλογής καλσόν, το οποίο μπορεί να είναι αγώνας για κάποιους, αλλά δεν θα συγκρινόταν επ’ ουδενί λόγω με τα δεινά που μπορεί να έχει περάσει ένα μέλος της τρανς κοινότητας.