Trans Talk 23 - Απομονωση

 Πρωτοδημοσιευθηκε στο περιοδικο Antivirus #93

Γεια σας, ελπίζω να είστε όλα καλά στην υγεία σας και η καραντίνα/απαγόρευση εξόδου να μην έκανε την ζωή σας πολύ δύσκολη. Εδώ που βρίσκομαι έχουμε ακόμα καραντίνα, κάπως, αλλά είμαστε στη φάση που η κυβέρνηση θέλει να κάνει την οικονομία να τσουλήσει πάλι και τον κόσμο να πάει πίσω στις δουλειές του. Ελπίζω να προσέχετε και να φυλάγεστε, δεν ξέρω τι άλλο να σας πω αγαπητά μου άτομα που διαβάζετε την στήλη μου.

Αυτή η πρωτοφανής για μας κατάσταση τους τελευταίους μήνες έφερε μαζί της πολλές σκέψεις σχετικά με πολλούς τομείς της ζωής μας. To λεγόμενο «social distancing» που λένε εδώ (που κανονικά θα έπρεπε να λέγεται “physical distancing”, μιας και έχει να κάνει με αποστάσεις στο χώρο και όχι στις κοινωνικές επαφές), το να κρατάμε τις αποστάσεις μας στο χώρο επέφερε και αποστάσεις στην κοινωνική ζωή όλων των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, λόγω του COVI19 έγιναν εντόνως περισσότερο ορατές ανισότητες σε πολλούς τομείς της ζωής μας, για παράδειγμα στα εργασιακά δικαιώματα, στην ψυχική υγεία και τον τομέα της υγείας και περίθαλψης γενικότερα, στην μοναξιά και κοινωνικό αποκλεισμό ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, μεταξύ άλλων.

Πολλά άτομα, που βρέθηκαν ξαφνικά με αρκετό έξτρα χρόνο, βρήκαν ευκαιρία να κάνουν πράγματα που δεν είχαν ξανακάνει, όπως πχ να κάνουν ψωμί ή να χειροτεχνίες, άλλα άτομα άρχισαν τις νουθεσίες, ότι εάν δεν βγουν όλα μετά την καραντίνα ξέροντας κάτι καινούριο είναι άχρηστα κτλ. ανοησίες. Άλλα άτομα άρχισαν να χάνουν την υπομονή τους μια βδομάδα αφού ξεκίνησε η καραντίνα, φωνάζοντας ότι έχουν αρχίσει να τρελαίνονται μέσα. Δεν το λέω με εμπάθεια, δεν έχουμε όλα τα άτομα τις ίδιες αντοχές.

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι συνθήκες δεν είναι «κανονικές» συνθήκες. Όχι για όλα τα μέλη της κοινωνίας μας. Όμως, αυτό που ζήσαμε/ζούμε όλα μας αυτούς τους μήνες, άλλες ομάδες το ζουν καθημερινά όλη τους τη ζωή για διάφορους και διαφορετικούς μεταξύ τους λόγους. Τα άτομα με κινητικές αναπηρίες στην Ελλάδα δεν έχουν την ελευθερία να κινούνται άνετα όπως άλλοι συμπολίτες μας στους δρόμους και τα πεζοδρόμια ή με τις συγκοινωνίες. Τα άτομα με μαθησιακές αναπηρίες τα οποία τα κρατάνε οι οικογένειές τους κρυφά ή ζουν κλεισμένα σε ιδρύματα. Άτομα ηλικιωμένα, άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας, μετανάστες, άτομα της ΛΟΑΤΚΙΑ κοινότητας. Η χώρα μας και η κοινωνία μας δεν κάνει τα πράγματα εύκολα για τις ομάδες που δεν είναι «κανονικές».

Δεν χρειαζόμαστε μια καραντίνα για να μάθουμε την απομόνωση. Τα παιδιά της ΛΟΑΤΚΙΑ κοινότητας έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν σχολικό εκφοβισμό και να πάθουν κατάθλιψη λόγω του ότι δεν μπορούν να βγουν από τη ντουλάπα και να είναι ο εαυτός τους ή λόγω μη αποδοχής ή/και φόβου της μη αποδοχής από την οικογένεια και το ευρύτερο περιβάλλον τους. Τα γκέι άτομα, οι λεσβίες, τα μπάι και πανσέξουαλ άτομα και άτομα άλλων σεξουαλικών ταυτοτήτων νιώθουν πολλές πιέσεις από την κοινωνία αμέσως ή εμμέσως, μιας και η Ελληνική κοινωνία είναι ετεροκανονική. Ως αποτέλεσμα έχουμε άτομα τα οποία, εάν δεν βρουν ανάλογη στήριξη, νιώθουν ότι δεν ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και ότι δεν πρέπει να είναι έτσι. Κάποια άτομα μπορεί να μην καταφέρουν να βγουν από τη ντουλάπα ή να ζουν κάποια πράγματα κρυφά.

Πολλά τρανς άτομα βρίσκουν πολύ δύσκολο το να είναι ο αυθεντικός εαυτός τους. Είναι δύσκολο το να εξηγείς τα του ατόμου σου συνεχώς και να σε αγνοούν ή να επιμένουν να αναφέρονται σε σένα με λάθος όνομα και φύλο. Το να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου φαντάζει βουνό. Θυμάμαι πώς ένιωθα πριν κάνω coming out - ακόμα και αφού έκανα - υπήρχε πάντα ένα «και τώρα τι μπορώ να κάνω;» και όλα έμοιαζαν πολύ δύσκολα. Υπάρχουν πολλά εμπόδια στο δρόμο μας. Πολλά τρανς άτομα έχουν κατάθλιψη, όχι επειδή είναι τρανς, όπως πολλά άτομα νομίζουν. Το να είσαι τρανς δεν είναι ψυχική νόσος. Η κοινωνία όμως με τον τρόπο της μπορεί να ωθεί υγιή τρανς άτομα στην κοινωνική απομόνωση και ψυχικά νοσήματα. Και εάν κάποιο άτομο έχει ήδη υπάρχοντα ψυχικά νοσήματα, όλο αυτό γίνεται δυσβάστακτο.

Μια υγιής κοινωνία πρέπει να μεριμνά για όλα τα άτομα σε έναν τόπο. Η καραντίνα μπορεί να είναι λόγω μιας θανατηφόρας ασθένειας αλλά μπορεί να μας διδάξει πράγματα. Πρέπει να νοιαζόμαστε το ένα για το άλλο. Ίσως ακούγεται αφελές, αλλά έτσι είναι.